Ponieważ zakładam, że wszyscy tu obecni lubują się w strategiach, opiszę moją ulubioną z mniej znanych produkcji tego gatunku.
Cukierkowa grafika 2D wprowadza w świetny nastrój, a wszędzie widać dużo poczucia humory co sprawia, że gra stanowi bardzo przyjemny relaks dla kogoś, kto lubi odpoczywać myśląc.
Trochę podobna do Tropico, ale przez swój klimat jedyna w swoim rodzaju. Gra ma ciekawy stopień trudności - na początku jest trudna ze względu na ogrom możliwości, potem prostsza gdy wiemy o co chodzi, następnie gdy państwo rozrasta się w tempie geometrycznym staje się wręcz piekielnie trudna ze względu na setki jednostek o które musimy się troszczyć. Moja rada: regularnie sprawdzaj czy masz dość tragarzy, czy w fabrykach są potrzebne surowce oraz czy masz durowce na to co chcesz wybudować, a także czy nie brakuje dóbr, których domagają się obywatele (jedzenie, woda).
Gra posiada taki stopień skomplikowania, że mogłaby być egzaminem wstępnym na nauki polityczne
W skrócie gra sprowadza się do dewizy: Daj o to, by obywatele byli zadowoleni. To wszystko. Obserwuj jak biorą śluby, płodzą dzieci, które dorastają, idą do szkół i tam szkolisz ich do prac, na które jest koniunktura. Gdy nie będzie jedzenia, wzrośnie przestępczość, a bezrobocie wpływa na niezadowolenie - samo życie od strony makroekonomicznej, ale miło jest czasem pobawić się w boga.
Po tych komentarzach coś mnie uderzyło 
muszę se w to zagrać, jeżeli jest to dość proste 
wymiękkam przy the settlers 